MASZ PRAWO… do uzyskania świadczeń zdrowotnych z poszanowaniem intymności i godności!
Pacjent ma prawo do tego, aby świadczenia zdrowotne były mu udzielane z poszanowaniem intymności i godności.
Przez pojęcie intymności pacjenta należy rozmieć dbanie o jego dobro, szacunek dla pacjenta, zrozumienie jego sytuacji, wymiana intymnych informacji, uważanie pacjenta za podmiot o najwyższej wartości. Intymność odnosi się zarówno do samej osoby pacjenta – do sfery jego życia wyłącznie osobistego, poufnego, jak i do relacji z innymi osobami, opartych na serdeczności i zażyłości. Strefa intymności każdego człowieka powinna być poddana szczególnej ochronie, w myśl której tylko dana osoba może rozporządzać tą wrażliwą sferą uczuć. Dlatego też za słuszne należy uznać stwierdzenie, że jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, to jedyną możliwość wkroczenia w sferę intymności pacjenta daje wyrażenie przez niego zgody na podjęcie określonych działań.
Pacjent ma prawo oczekiwać od personelu medycznego szacunku dla jego godności osobistej, poprzez dostrzeganie w nim równoprawnego uczestnika stosunków międzyludzkich. Osoba biorąca udział w procesie udzielania świadczenia zdrowotnego jest obowiązana traktować pacjenta taktownie, życzliwie, wyrozumiale i cierpliwie. Należy szanować prawo pacjenta do zachowania dystansu. Wiele osób czuje się zdecydowanie lepiej, gdy traktuje się je powściągliwie i formalnie, ale z szacunkiem, bez okazywania nadmiernej serdeczności i współczucia. Zadaniem lekarza, jak pozostałych osób wykonujących inne zawody medyczne, jest zmniejszenie poczucia osamotnienia i przerażenia pacjenta.
Wykonywanie każdej interwencji medycznej powinno przebiegać sprawnie, bez zbędnego wydłużenia w czasie oraz w miarę możliwości jak najmniej boleśnie. Za naruszenie godności pacjenta należy uznać zadawanie nadmiernego i zbędnego bólu przez niestaranne, niedbałe wykonywanie iniekcji, zmiany opatrunków, niesprawne lub wręcz brutalne wykonywanie badań diagnostycznych i innych zabiegów.
Lekarz winien okazywać cierpliwość, gdy chory będzie przedstawiał swoje dolegliwości, wyrażał swój pogląd na przebieg leczenia i rokowanie. Niedopuszczalne jest traktowanie pacjenta z góry, nieprzyjemnie, z lekceważeniem, ignorowanie próśb o udzielenie informacji czy ocenianie jego stylu życia.
Prawo do poszanowania godności obejmuje także prawo do umierania w spokoju i z poszanowaniem godności. Pacjent znajdujący się w stanie terminalnym ma prawo do świadczeń zdrowotnych zapewniających łagodzenie bólu i innych cierpień. Pacjent może być świadomy, jak i nieświadomy swojego stanu. Jeśli jest dotknięty ciężką i nieuleczalną chorobą, co do której rokowanie jest niepomyślne – ma prawo wiedzieć, co się z nim dzieje oraz zostać poinformowany o tym, że stan jego zdrowia może nie ulegać poprawie, ale ciągłemu pogarszaniu.
