W jaki sposób i na jakiej zasadzie dochodzi do wykluczenia członka stowarzyszenia?

Wszystko, co musisz wiedzieć o NGO

Zgodnie z prawem jedną z cech stowarzyszenia jest dobrowolność. Oznacza to, że nikt nie może zmusić osoby zarówno do bycia członkiem, jak i do rezygnacji z członkostwa w stowarzyszeniu. W ustawie Prawo o stowarzyszeniach nie istnieje przepis mówiący o nabywaniu lub utracie członkostwa w organizacji, nie znajduje się tam również delegacja do stosowania odpowiednich przepisów innych ustaw.

W art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawodawca bezpośrednio wskazuje, że sprawy nabywania i utraty członkostwa, przyczyny utraty członkostwa oraz prawa i obowiązki członków muszą być uregulowane w statucie. Wykluczenia członka można dokonać wyłącznie na zasadach określonych w statucie stowarzyszenia. W statucie wpisuje się informacje, w jaki sposób można zrezygnować z członkostwa (np. złożyć pisemną rezygnację) oraz jak można zostać pozbawionym członkostwa – zostać „wyrzuconym” z organizacji. Ogólnie rzecz biorąc, przyczyną utraty członkostwa jest niewypełnianie obowiązków członka stowarzyszenia, np. nieusprawiedliwione niepłacenie składek czy nieusprawiedliwione nieuczestniczenie w walnych zebraniach członków.

Osoba, która została pozbawiona członkostwa, o ile była to decyzja wybieralnych władz stowarzyszenia (np. zarządu czy sądu koleżeńskiego), powinna mieć możliwość odwołania się od tej decyzji. W statucie wpisuje się informacje, do kogo można się odwołać i w jakim terminie odwołanie powinno zostać rozpatrzone.